Henüz sezon başlamamıştı ki Çanakkale'ye Basketbol Türkiye Kupası maçlarına İstanbul'dan deplase olan arkadaşlarımız yolda bir video çekerler. Kendi aralarında ki sohbetlerde geliştirdikleri bir besteyi taşırlar İstanbula ama öyle sıradan basit bir şey değil! Hayatlarımızın bizzat içinden hayatın bizzat kendisinden...
Güzel Marmara gecelerinde söyledik, karanlık istiklal caddesinde söyledik, meyhane köşelerinde söyledik ama hiç bu besteyi tribüne taşımak düşünülmedi. Sanki sadece dertlerin her şaha kalkışında sessizce haykırmamız için vardı o artık.
Hem o bize, hem de biz ona alıştık baya..
Ne o bizi, nede biz onu terketmeyeceğiz..
İnsan kaderini terkedebilir mi ki..?
