3 Şubat 2010 Çarşamba

Yalnız, yalnızlıktır; Sarı ve Kırmızı..


Bütün yalnızlıklarını içimize gömdüğümüz çocukla birlikte sarıp sarmalıyoruz hayatı,
omuzumuzda duran çocuğun omuzlarına sarıveriyoruz umut sinmiş sarı&kırmızı kaşkolu,
söz gelimi, sokak aralarında iki kale arasında topa olan somut vuruşlarda birikiyoruz,
ya da o vuruşun kaleye gidip gol olması heyecanıyla doluyoruz,
Seviyoruz işte sebepler varken ya da yokken sevip duruyoruz, durup seviyoruz.
Sevginden taşıyoruz Galatasaray!